De eerste dagen

Ghana,

Mooi Ghana, dit is ons eerste stukje sinds onze aankomst in Ghana. Onmogelijk om alle indrukken en verhalen te vertellen maar het is wederom een ongelofelijke ervaring. We zullen proberen een aantal hoogtepunten uit te lichten.

Na een goede vlucht naar Accra, hoofdstad van Ghana, lang in de rij moeten staan om door de immigratie te komen. Het duurde ongeveer een uur voordat we goed en wel met bagage de uitgang van het vliegveld betraden. Daar stond Marleen al op ons te wachten. Zij heeft ons verwelkomt en samen met haar zijn we naar ons hotel/guesthouse vertrokken. Ons eerste hoogtepunt van de reis. Hotel Climax.

En een climax is het. Een guesthouse iets van de weg, tussen de bananen, verlicht met ledstrips en een gastheer waar de Moulin Rouge jaloers op zou zijn Henry genaamd. Henry blijkt een aardige jonge man, accountant van beroep en zoekt zijn geluk nu in een hotel waar hij kamers verhuurd aan stelletjes die een uur of twee even samen willen zijn. Enige nadeel het is wel wat gehorig in het hotel......
Zo ook de eerste nacht, prima kamers alleen ontbreekt het soms aan licht, water, warm water, te harde telefoon of deurbel of een zacht kussen voor Monique.

Na de eerste nacht met te veel nieuwe indrukken, onbekenden en soms bekende geluiden hebben we goed ontbeten en zijn we opgehaald door Marleen. Samen met haar zijn we naar haar huis gegaan. Daar heeft Marleen uitgelegd wat ze allemaal doet, hebben we een aantal van haar pleegkinderen gezien, kinderen van haar pleegkinderen en de kliniek aan huis.

De kliniek aan huis verhuist als wij het project hebben afgerond naar de kliniek die nu nog in aanbouw is. Bij Marleen thuis hebben we ook Frank ontmoet. Frank is een bevriende aannemer en ook de man die verantwoordelijk is voor de bouw van de kliniek. Samen met Marleen en Frank zijn we samen naar de locatie gereden waar de kliniek wordt gebouwd. Daar ook een korte uitleg gekregen om vervolgens vol energie aan de slag te gaan.

Dat laatste valt de eerste twee dagen wat tegen. Er is veel te doen maar er is wat onduidelijkheid over wat prioriteit is, gebrek aan goede materialen en de juiste gereedschappen zorgt ervoor dat het nog een beetje zoeken is naar de juiste aanpak. Maar na vandaag, dinsdag, hebben we de draad te pakken. Overleg met Marleen tijdens de lunch en een bezoek ter plaatse zorgde voor de juiste weg. Dus morgen gaan Monique en Heleen verder met schilderwerkzaamheden en gaan Bram en Martijn aan de slag met water en elektriciteit.

Elke avond hebben we meegegeten met Marleen en de pleegkinderen. Indrukwekkend om te zien hoe ze dat allemaal organiseren. En diep respect voor Marleen hoe ze zorgt voor iedereen. Twee keer heerlijk gegeten. En goede gesprekken. Kortom helemaal top.

Aantal kleine zaken die ons te binnenschieten nu we zo samen buiten zitten:
- Bram is helemaal weg van de wachtmuziek op het vliegveld
- Monique heeft gevochten met de ventilator
- Heleen heeft de lokale kakkerlakfamilie gehalveerd
- En Stefan heeft een nieuwe opvolger.

Zoals gezegd er is te veel gebeurd de laatste dagen om alles te benoemen maar we zijn nu een klein beetje gesetteld. We hopen jullie allemaal wat vaker een update te geven. We gaan proberen alles te uploaden inclusief wat foto's. Geen garantie of het lukt. In ieder geval iedereen heel veel dank voor jullie steun en berichtjes tot nu toe. Dat geeft ons de zin om er nog harder tegenaan te gaan.

Het klusteam.